• Wanneer de mortel en cement uitgehard is, zal men het vat hermetisch afsluiten en met vrachtwagens vervoeren voor verdere verwerking (zie volgende paragraaf: oppervlakteberging) naar de tijdelijke opslag die betonnen muren van 75cm dik heeft om straling tegen te houden. Deze bunker beschermd de vaten natuurlijk ook tegen invloeden van buitenaf, zoals regen.
Momenteel is er nog geen permanente opslagplaats voor het laagradioactief afval in België, maar er zijn al plannen om deze in de zeer nabije toekomst te bouwen.
De bergingsmethode die men zal gebruiken voor de berging van het laagradioactief afval is oppervlakteberging, en de gespecialiseerde opslagplaats zal gebouwd worden in Dessel. Hier zal dus het laagradioactief afval geborgen worden tot het weer veilig is voor de mens (dat wil zeggen gedurende minstens 300 jaar).
Wat is oppervlakteberging?
Bij oppervlakteberging gaat men het laagradioactief afval veilig opslaan aan de oppervlakte, de veiligheid wordt gegarandeerd door te werken met meerdere barrières.
(1) Eerst moeten er caissons gemaakt worden; Caissons zijn grote betonnen kisten met een wand van
12cm dik. Er zijn 3 types caissons: – Type 1: opslag van vijf 200L vaten of vier 400L vaten.
– Type 2: opslag van 1 niet standaard vat.
– Type 3: dit type bevat een extra metalen wand en wordt
gebruikt om bulkafval in op te slaan
(2) Vervolgens worden met de caissons van uit de vorige stap, grotere monolieten gemaakt. Een monoliet is een betonnen kist waarin men caissons geplaatst heeft. Vervolgens vult men de rest van de betonnen kist op met mortel die men via het deksel naar binnen spuit om zo een vast geheel te vormen dat niet meer uit elkaar kan komen.
